بار فضایی که در واقع ممکن است شامل آن باشد چیست؟

همانطور که برنامه های مأموریت به مریخ شتاب می یابد ، و همچنین سؤالاتی در مورد نحوه برخورد با بدن انسان است. سفر بازگشت به سیاره سرخ زمان بیشتری را به کسی می دهد که حمل کند و حتی به دنیا بیاید. اما آیا می توان بارداری را با خیال راحت در فضا تصور و تحمل کرد؟ چه اتفاقی برای کودک متولد شده از زمین خواهد افتاد؟

بیشتر ما به ندرت به خطراتی که قبل از تولد زنده مانده ایم نگاه می کنیم. به عنوان مثال ، حدود دو سوم جنین های انسانی به اندازه کافی زندگی نمی کنند تا آنها را تولید کنند ، زیرا بیشتر تلفات در چند هفته اول پس از لقاح رخ می دهد. غالباً قبل از اینکه شخص بداند که باردار است. این تلفات اولیه بدون اینکه کسی متوجه شود که جنین نتواند به درستی یا موفقیت آمیز در دیواره رحم بروز کند ، متوجه شود.

بارداری را می توان به عنوان یک سری بناهای بیولوژیکی درک کرد. هرکدام باید به ترتیب صحیح و برای یک فرصت خاص برای موفقیت اتفاق بیفتد. در زمین ، این مشکلات را می توان با استفاده از تحقیقات بالینی و مدلهای بیولوژیکی تخمین زد. آخرین تحقیقات من به بررسی چگونگی تأثیر این مراحل مشابه با حداکثر شرایط فضای بین سیارات می پردازد.

گرانش کوچکتر ، بی عیب و نقص از نظر فضا ، بارداری را از نظر جسمی شرم آور تر می کند ، اما ممکن است در حالی که به محض کاشته شدن جنین ، حین حفظ بارداری دخالت نمی کند.

با این حال ، تولد ، مراقبت از کارمند جدید ، در گرانش دشوارتر خواهد بود. از این گذشته ، در فضا ، هیچ چیز باقی نمی ماند. شناور سیال. و همچنین مردم این امر باعث می شود که یک کودک و مراقبت از هرج و مرج بیشتر و پیچیده تر از زمین باشد ، زیرا گرانش در همه چیز از سایت ها به تغذیه کمک می کند.

در عین حال ، جنین در حال توسعه در چیزی مانند گرانش دقیق در حال رشد است. در مایع آمنیوتیک مرفه در رحم ، پرونده و سیستم تعلیق آن شناور می شود. در حقیقت ، فضانوردان برای انتخاب فضای موجود در مخازن آب طراحی شده برای تقلید از کمبود وزن آموزش دیده اند. به این معنا ، رحم در حال حاضر شبیه سازی میکروسکوپی است.

اما گرانش تنها بخشی از تصویر است.

تابش

در خارج از لایه های حفاظت از زمین ، یک تهدید جدی تر وجود دارد: پرتوهای کیهانی. اینها ذرات پرقدرت هستند-“سلب” یا “هسته های توهین آمیز”-تقریباً یک مسابقه فضایی با سرعت نور. آنها اتم هایی هستند که تمام الکترونیک خود را از دست داده و قلب ضخیم پروتون ها و نوترون ها را به جا می گذارند. هنگامی که این هسته های برهنه با بدن انسان برخورد می کنند ، می تواند آسیب جدی به سلول ایجاد کند.

در اینجا روی زمین ، ما از بیشتر تابش کیهانی در جو سیاره ضخیم محافظت می کنیم ، بسته به زمان امروز ، ده ها هزار تا میلیون ها مایل از پوشش میدان مغناطیسی زمین. در فضا ، این سپر از بین می رود.

https://www.youtube.com/watch؟

هنگامی که یک پرتوی کیهانی از بدن انسان عبور می کند ، ممکن است یک اتم را وارد کند ، به الکترونیک آن آسیب برساند ، هسته آن ، پروتون ها و نوترون ها را از بین ببرد و یک مؤلفه متفاوت یا پیشخوان را پشت سر بگذارد. این می تواند باعث آسیب بسیار ترجمه شده شود – این به معنای از بین بردن سلولهای فردی یا بخش هایی از سلول ها است ، در حالی که بقیه بدن ممکن است سازش ناپذیر باقی بماند. گاهی اوقات پرتو مستقیماً بدون ضربه زدن به هر چیزی عبور می کند. اما اگر به DNA برخورد کند ، می تواند باعث جهش هایی شود که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد.

حتی هنگامی که سلول ها باقی می مانند ، تابش می تواند منجر به پاسخ های التهابی شود. این بدان معنی است که سیستم ایمنی بدن واکنش خود را اغراق می کند ، مواد شیمیایی را آزاد می کند که می تواند به بافت های سالم آسیب برساند و عملکرد اندام ها را مختل کند.

در چند هفته اول بارداری ، سلولهای جنین به سرعت تقسیم می شوند ، حمل و نقل و تشکیل بافت ها و ساختارهای زودرس. برای ادامه توسعه ، جنین باید در طی این فرآیند حساس زنده بماند. ماه اول پس از لقاح آسیب پذیرترین زمان است.

این می تواند یک ضربه واحد از یک پرتوی کیهانی با انرژی بالا در این مرحله برای جنین کشنده باشد. با این حال ، جنین بسیار کوچک است – پرتوهای کیهانی ، اگرچه خطرناک است ، نسبتاً نادر. بنابراین ضربه مستقیم محتمل نیست. اگر این اتفاق بیفتد ، این احتمال وجود دارد بدون اینکه کسی متوجه آن شود.

خطر بارداری

با پیشرفت بارداری ، خطرات به نظر می رسد. هنگامی که چرخه جفت – سیستم جریان خون که مادر و جنین را به هم متصل می کند – در انتهای سوم اول بارداری کاملاً شکل می گیرد ، جنین و رحم به سرعت رشد می کنند.

این رشد نشان دهنده یک هدف بیشتر است. پرتوی کیهانی اکنون به احتمال زیاد به عضله رحم می رسد که می تواند منجر به انقباضات شود و ممکن است باعث اشتغال زودرس شود. اگرچه مراقبت های ویژه برای نوزادان به میزان قابل توجهی بهبود یافته است ، اما کودک در اوایل به دنیا می آید ، اما خطر عوارض به ویژه در فضا بیشتر است.

در زمین ، بارداری و زایمان در حال حاضر خطر دارد. در فضا ، این خطرات تقویت می شوند – اما لزوماً زیاد نیست.

اما توسعه در بدو تولد متوقف نمی شود. کودک متولد شده در فضا همچنان در گرانش دقیق رشد خواهد کرد ، که می تواند در واکنش های موقعیتی و هماهنگی اختلال ایجاد کند. اینها غرایز هستند که به کودک کمک می کند تا سر خود را بیاموزد ، نشسته ، خزنده و راه می رود در پایان: تمام حرکاتی که به گرانش بستگی دارد. بدون این حس “بالا” و “بارگیری” ، این قابلیت ها ممکن است به روش های کاملاً متفاوتی توسعه یابد.

خطر تابش از بین نمی رود. مغز کودک پس از تولد به رشد خود ادامه می دهد و قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در معرض پرتوهای کیهانی می تواند باعث آسیب دائمی شود-که در طولانی مدت بر ادراک ، حافظه ، رفتار و سلامت تأثیر می گذارد.

بنابراین ، آیا کودک می تواند در فضا متولد شود؟

در تئوری ، بله. اما تا زمانی که نتوانیم جنین را از اشعه محافظت کنیم ، از تولد زودرس جلوگیری کنیم و اطمینان حاصل کنیم که کودکان با خیال راحت در گرانش جزئی رشد می کنند ، بار فضا یک تجربه پرخطر باقی مانده است-ما هنوز آماده امتحان نیستند.

این مقاله از گفتگو تحت مجوز جامعه خلاق منتشر می شود. مقاله اصلی را بخوانید.