این مطالعه جدید چگونگی بهبود ادغام سلامت روان در مراقبت های بهداشتی اولیه را نشان می دهد

92 ٪ شگفت انگیز از آفریقای جنوبی با شرایط سلامت روانی ، درمان مورد نیاز خود را دریافت نمی کند. با این حال ، تحقیقات همچنان نشان می دهد که مراقبت های تعاونی – جایی که خدمات بهداشت روان و ارائه دهندگان مراقبت های اولیه می توانند نتایج بیماران ، رضایت خدمات و کیفیت زندگی جامع را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند.

افراد مبتلا به بیماری روانی جدی (SMI) به ویژه در معرض دید SMI با ضعف عملکردی قابل توجه و شرم بالایی هستند. SMI ها معمولاً شامل اختلالات روانی ، اختلالات دو طرفه ، اختلالات مربوطه ، افسردگی شدید ، اضطراب شدید و اختلالات استرس است.

یک مطالعه جدید منتشر شده در سلامت روانی جهانی منشور کمبریج این بررسی می کند که چگونه ترکیب خدمات روانپزشکی جامعه در کلینیک های مراقبت های بهداشتی اولیه (PHC) دسترسی به افراد مبتلا به SMI در آفریقای جنوبی را بهبود می بخشد. با این حال ، این مطالعه همچنین چالش های مداوم مربوط به منابع محدود ، سیستم های مدیریت ضعیف و همکاری پراکنده بین ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی را به عنوان مجموعه های اصلی نشان می دهد.

این تحقیق در منطقه Sedibeng انجام شده است ، و بخشی از سری مطالعه گسترده تر است که بر آزمایش بیماران متمرکز است. این مجموعه بر اساس شواهد جهانی برای ارزیابی تأثیر مراقبت های تعاونی مبتنی بر جامعه-یک مدل که به طور فزاینده ای در سراسر جهان برای تقویت تأمین سلامت روان در محیط های PHC اتخاذ شده است ، طراحی شده است.

چرا یکپارچه مراقبت از سلامت روان؟

این مدل مراقبت های بهداشتی همچنین به عنوان مراقبت یکپارچه مراقبت شناخته می شود ، با نزدیکتر شدن مراقبت به جوامع ، نقش مهمی در بهبود دسترسی به خدمات بهداشت روان دارد. این متکی به ترکیب ارائه دهندگان خدمات درمانی اولیه مانند پزشکان ، پرستاران و ارائه دهندگان بهداشت روان برای ارائه مراقبت های هماهنگ برای یک شخص است.

اعتقاد بر این است که مراقبت های یکپارچه منجر به نتایج سلامتی بهتر برای افرادی که از SMI ها رنج می برند ، که اغلب از سلامت جسمی رنج می برند. سیرا عبدالله ، محقق اصلی مطالعه و دکتری WITS. یک همکار در مرکز سیاست های بهداشتی می گوید که این مقاله کمبود اصلی نحوه اجرای مراقبت های تعاونی در این استان را برجسته می کند. این شامل ارتباطات ضعیف ، نقش های نامشخص در تیم های چند رشته ای و عدم وجود موارد برای هماهنگی مراقبت ها ، با ارائه دهندگان خدمات در عوض در هماهنگی مراقبت به روشی خاص است.

چالش های زیرساخت ها و کارمندان در ادغام سلامت روان در مراقبت های اولیه در SIDIPING

در منطقه Sedibing ، خدمات روانپزشکی جامعه از طریق دو مدل عملیاتی در کلینیک های منتخب مراقبت های بهداشتی اولیه (PHC) ترکیب شدند: خدمات جسمی و یکپارچه.

در تنظیمات مشترک ، تیم های روانشناختی از فضاهای جداگانه مجاور کلینیک های مراقبت های بهداشتی اولیه و استفاده از سوابق بالینی مستقل کار می کنند. در مقابل ، خدمات یکپارچه از نظر جسمی در همان فضاهای کلینیک های PHC ، با استفاده از ساختارهای مدیریت مشترک و سیستم های صرفه جویی در سوابق ارائه می شوند.

با این حال ، یک مطالعه جدید نشان می دهد که امکانات PHC در منطقه به اندازه کافی برای پشتیبانی از نیازهای خاص مراقبت های روانشناختی طراحی نشده است. فقدان فضاهای مشاوره خصوصی و ایمن برای محرمانه بودن مضر است ، زیرا مشاوره های سلامت روان اغلب در اتاقهای مشترکی است که توسط چندین ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی استفاده می شود.

کلینیک های یکپارچه از نظر جسمی به ویژه محدود شده اند ، با نگرانی هایی که از مناطق انتظار شلوغ – اغلب بدون نشستن – برای خطرات ایمنی عمومی است. این موارد برای مراقبت های مؤثر در زمینه بهداشت روان در معرض محیط درمانی اساسی قرار گرفته و برجسته کردن چالش های گسترده تر در ادغام خدمات روانشناختی مفید در چارچوب کار در زمینه مراقبت های بهداشتی اولیه است.

این مطالعه همچنین کمبود تعیین کننده در منابع انسانی را تأیید می کند. بیشتر کلینیک ها فقط شامل پنج پرستار روانشناختی در سایت هستند ، در حالی که دو تا چهار پزشک بین کلینیک ها ، و فقط یک بار در هفته مشاوره روانشناختی را برای بزرگسالان ارائه می دهند. با وجود اندازه ماهانه برای بیمار از 580 تا 910 ، سطح استخدام فعلی به شدت محدود به توانایی ارائه مراقبت های مداوم با کیفیت بالا است.

نتایج اصلی شامل موارد زیر است:

• ادغام همکاری را تضمین نمی کند: اگرچه تمام عناصر همکاری کامل در هیچ یک از تنظیمات حاصل نشده است ، اما آماده سازی یکپارچه فیزیکی فرصتی بهتر برای برقراری ارتباط بین کارمندان (به دلیل پرونده های مشترک ، نزدیکی و مدیریت خوب با علاقه به سلامت روانی) فراهم کرده است ، اما این مزایا هنوز هم توسط زیرساخت های ضعیف و منابع کافی مانع شده است.
• مدل های ادغام مهم هستند: این مطالعه نشان داد که کلینیک های یکپارچه جسمی (فضای مشترک و سوابق) ارتباط و همکاری بهتری بین ارائه دهندگان سلامت روان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اولیه دارند. کلینیک های مشترک (ساختمانها و سوابق جداگانه) از ارتباطات ضعیف و گروه های بالا رنج می برند.
• منابع و محدودیت های زیرساختی: هر دو کلینیک با فضای کافی ، منابع و کارمندان روبرو نیستند ، اگرچه کلینیک یکپارچه جسمی بیشترین منبع را داشت. در هر دو شماره ، منابع ناکافی توسط موارد بالا تشدید می شوند.
• رهبری برای همکاری مهم است: این مطالعه اهمیت مدیریت در ارتقاء کار تیمی را برجسته می کند. خصوصیات قوی رهبری در کلینیک یکپارچه جسمی کاملاً واضح بود ، که منجر به کاهش مبارزات کارکنان و بهبود ارتباطات شد. در مقابل ، کلینیک مشترک مشترک تحت تأثیر سوء مدیریت و عدم نظارت اداری قرار گرفت که منجر به درگیری بین کارمندان شد. عدم انتصاب مدیر دائمی در سطح تحریم نیز منجر به عدم استراتژی و ناامیدی در بین کارمندان کلینیک شد.
• مقاومت پزشکان اصلی مراقبت های بهداشتی برای بخش بهداشت روان است: پزشکان و پزشکان بخش مراقبت های بهداشتی بیماران روانپزشکی اغلب محافظت می شوند و منجر به مراجعه های غیر ضروری می شوند. برخی از ارائه دهندگان خدمات برای ارائه مراقبت های با کیفیت بالا احساس مجهز نکردند و برخی دیگر احساس کردند که همکاری با کارمندان روانپزشکی جامعه باعث افزایش بار کار می شود.

از آنجا که کشورهای کم و متوسط ​​متوسط ​​به سمت ادغام سلامت روان در PHC حرکت می کنند ، این مقاله نشان می دهد که نوع روش ادغام باید در تمام سطوح کاربردی باشد تا نتایج سلامتی آسیب پذیرترین آنها را افزایش دهد.