مارک ها از ما می خواهند که به آنها اعتماد کنیم. اما همانطور که فاجعه SPF ظاهر می شود ، آنها باید آن را برنده شوند

کشف چیزی بسیار مهم برای آیین های فرهنگی ما بسیار آزار دهنده است – “شیب” در Talisman Ausie از “Slip! Slac! Slap!” – دیگر قابل اعتماد نیست.

ما هرگز مجبور نبودیم ضد آفتاب را بررسی کنیم. ما تصفیه شده ایم زیرا SID مرغ دریایی (در نقش وی به عنوان سخنگوی شورای سرطان) به ما گفت. ما در مورد فاکتورهای محافظت از خورشید (SPF) آموخته ایم و گزینه هایی را برای محافظت از خود انتخاب کرده ایم. ما این کار را انجام می دهیم زیرا کار می کند.

یا فکر کردیم

گروه مصرف کننده اخیراً مجموعه ای از ضد آفتاب را تجربه کرده است و تنها چهار MAT MET به نام ادعاهای SPF را پیدا کرده است. این نتایج باعث شده است تا اعتماد به نفس مصرف کننده نسبت به مارک هایی که این محصولات را می سازند و شاید در مؤسسات مسئول سازماندهی آنها باشد.

اعتماد به نفس معماری ساکت زندگی ما است که همه چیز را از شکار اتوبوس گرفته تا تحت عمل جراحی که احساس می کنید ، انجام می دهد. در واقع ، ما در اعتماد به نفس متولد شده ایم. از دوران کودکی ، ما بی سیم تا اعتماد به نفس ، ابتدا در مراقبان خود ، سپس بعداً در زندگی در خطبه ها و نمادهایی مانند مصوبات ، طبقه بندی SPF ، مارک ها یا طبقه بندی هایی که به ما کمک می کند تا در یک دنیای پیچیده حرکت کنیم.

به همین دلیل ، ما به ندرت چاپ ، شرایط و مقررات دقیق را می خوانیم.

نقش قدرت در روابط اعتماد

اعتماد به نفس ، و فرسایش آن در زندگی عمومی ، به موضوعی تعیین کننده تبدیل شده است که کمیته رقابت و مصرف استرالیا روز جمعه تمرکز خود را بر کنفرانس مصرف کننده انجام داد ، با عنوان “چه کسی می توانیم اعتماد کنیم؟ این سازمان در محیطی از اعتماد به نفس مصرف کننده است.”

چیزی که اغلب در بحث در مورد اعتماد به نفس از دست می رود این است که این یک ترتیب اجتماعی نیز است که با قدرت و ضعف شکل می گیرد. اعتماد به نفس همیشه نامتقارن است. معمولاً برای کسانی که قدرت کمتری دارند ، اعتماد به نفس خود را در اولویت و کامل قرار دهند.

https://www.youtube.com/watch؟

قدرتمندان به ندرت مجبور به پاسخگویی به این ضعف می شوند. آنها اطلاعات را حفظ می کنند ، قوانین را تنظیم می کنند و روایت را تشکیل می دهند. هنگامی که اوضاع بدتر می شود ، افراد قدرتمند اغلب به طور نسبتاً جابجا می شوند ، در حالی که ضعف برای حرکت در شکایات پیچیده یا سیستم های بازیابی باقی مانده است.

به طور فزاینده ای به ما گفته شد که باهوش هستیم ، برای خواندن میکرو چاپ و “انجام تحقیقات”. اما وضعیت مسئولیت عدم موفقیت فردی ، شکست ساختاری را به عنوان داستانهای شخصی بازیابی می کند. این بار هوشیاری و نظارت را برای افرادی که فاقد وقت یا تجربه برای ارزیابی خطر هستند ، می گذارد.

نقض ایمان

این مشکل از طریق بسیاری از شرکت ها که رابطه آنها با مصرف کنندگان را توهین کرده اند ، با جهت وسیع تر تشدید می شود. بسیاری از اعتماد به نفس ما به مارک ها به طور خودکار.

ما بیشتر به اعتماد به نفس در ادعاهای منابع آشنا یا گرم تمایل داریم ، با تحقیقات نشان می دهد که ابتدا گرما را نشان می دهد. مردم تمایل دارند قبل از در نظر گرفتن کارآیی خود ، از طریق گرمای درک شده خود ، از طریق گرمای درک شده خود قضاوت کنند. بنابراین مارک ، که احساس خوبی دارید ، اغلب قبل از ارزیابی عملکرد واقعی آن ، اعتماد به نفس ما را به دست می آورد.

Qantas ، یک برند ، تمام هویت خود را در مورد این ایده که “ما” بود ، ایجاد کرد و اعتماد به نفس ما را خرد کرد وقتی که شروع به عمل مانند فروش خرده فروشی معاملات کرد ، به جای یکی بر اساس روابط.

دولت و شورا نتوانستند تحقق بخشند ، زیرا آنها چیزی نادر به دست آوردند: نوعی عشق فرهنگی که با اعتماد به نفس و رفتار در همان درک شده پشتیبانی می شود و باعث می شود استرالیایی ها در موفقیت خود احساس سرمایه گذاری کنند.

در حالی که Qantas سهم بازار را حفظ می کند ، فرسایش این پیوند عاطفی به این معنی است که بسیاری از مشتریان مایل به تجربه رقبای خود هستند. این امر برای بازسازی این اعتماد به نفس به سادگی در معاملات قیمت یا تبلیغات تبلیغاتی در قلب قلب می جنگد.

https://www.youtube.com/watch؟

پاسخ مهم است

برای سازمانهایی مانند شورای سرطان ، که شایسته اعتماد به قدرت اخلاقی بود ، پاسخ به عدم موفقیت بسیار مهم است. تصمیم آن برای تشخیص نتایج و پیروی از آزمون مجدد بیش از روابط عمومی بود. این عمل اصلاحات بود.

در مقابل ، برخی از مارک های شرکت های دیگر از طریق روش انتخاب به این نظرسنجی پاسخ دادند. این واکنشی از سوی شرکتهای قدیمی را نشان می دهد – که به جای درگیر شدن با پیام ، به پیام رسان حمله می کند. این موقعیت دفاعی نشان دهنده یک ذهنیت ذهنی است که بیش از خطرات قانونی و کنترل برند بیش از پاسخگویی عمومی یا مسئولیت اخلاقی است.

با این حال ، پاسخ های فردی کافی نیست. ما به سیستمهایی که ضمن در نظر گرفتن مرزهای انسانی طراحی شده اند ، نیاز داریم. اعتماد به نفس نمی تواند ادامه یابد اگر دائماً توسط پیچیدگی ، اطلاعات اشتباه و پاسخگویی مرموز آزمایش شود.

نهادهای مصرف کننده مانند انتخاب ، با پر کردن شکاف بین آنچه مردم فرض می کنند و آنچه را می توانند تأیید کنند ، یک سرویس کلی ارائه می دهند. اما به طور گسترده تر ، شرکت ها و سازمان دهندگان باید به عنوان یک رابطه با اعتماد به نفس برخورد کنند ، نه یک هدف بازاریابی.

سیستم باید از آسیب دیدن جلوگیری کند ، نه با عواقب عواقب

بازسازی اعتماد به نفس به معنای قرار دادن افراد در مرکز برنامه ریزی مصرف کننده است. سیستمی که روی شخص متمرکز است ، با افراد به عنوان مشکلاتی که باید مدیریت شود رفتار نمی کند. او با آنها به عنوان شرکت کننده در یک پروژه اخلاقی مشترک رفتار می کند. این سیستم ها بر اساس شواهد ، طراحی شده در مورد رفتار واقعی انسان و تمرکز بر جلوگیری از آسیب به جای مدیریت عواقب انجام می شود.

یکی از راه های انجام این کار از طریق سازمان تعاونی است. این رویکرد ، مصرف کنندگان ، سازمان دهندگان ، کارشناسان رفتاری و صنعت را برای طراحی قوانین و معیارهایی که منعکس کننده نحوه رفتار مردم از قبل است (بر خلاف نحوه امیدواریم رفتار کنیم) ترکیب می کند. این امر عدم قوام قدرت را کاهش می دهد ، تضمین می کند که اعتماد به نفس به دست آمده و با گذشت زمان حفظ می شود.

این رویکرد تعاونی با موفقیت در دولت محلی و بهداشت اتخاذ شده است. اما این تنها زمانی کار می کند که همکاری با حسن نیت توسط همه احزاب و نه فقط یک تمرین “ترفند جعبه” انجام شود.

البته ، این رویکرد با یک سیستم حقوقی متناقض است که تمایل به اولویت به سیستم بر افرادی که در خدمت آنها هستند و به نتایج رسیدگی می کند. اما هدف نباید این باشد که بهترین ایده ها را در چارچوب های تجاری قدیمی مجبور کنیم. درعوض ، ما باید سیستمهایی را طراحی کنیم که منجر به نتایج بهتری برای همه شود.

این مقاله از گفتگو تحت مجوز جامعه خلاق منتشر می شود. مقاله اصلی را بخوانید.